14 آذر، سردشت؛ پیشقراول بودن فرهنگیان در خلق جنبش های مدنی

تاریخ بخش اساسی از اجزای تشکیل دهنده هویت ملی یک ملت و سرزمین است. انتقال، حفظ و نشر رویدادها، دستاوردها و آثار تاریخی همچنین تلاش جهت روشنگری و ماندگاریشان به شیوه و سبک راستین و به دور از سوگیری متعصبانه از مهم ترین کنشهای مثبت اجتماعی اهل فرهنگ یک جامعه است.

 14آذر 57 برای شهروندان سردشتی نقطه عطفی تاریخی در مبارزه مدنی, علیه ستمگری زورمداران زمان است.در چنین روزی از تاریخ،هم زمان با شروع شدن حرکت های مدنی, علیه رژیم ستم شاهی گذشته در سراسر ایران مردم حق طلب شهرستان سردشت هم حرکت مدنی, خود را در اعتراض به دستگیری دو تن از فرهنگیان, آن زمان آغاز نمودند.

به گفته شاهدان عینی آن زمان ماجرا از این قرار بوده است. گویا دو نفرمعلم به اتهام تحریک مردم علیه رژیم دستگیر شده و مردم در اعتراض به دستگیری این دو نفر به خیابان ریخته و شعار برای آزادی آن ها سر دادند. گویا فرمانده  پادگان آن زمانی سرهنگی به نام تاج االدینی دستور شلیک به مردم می دهد.  تانک نفر بری به سوی جمعیت حرکت کرده و شلیک می کند.  مردم  ابتدا تصورشان بر پلاستیکی و مشقی بودن, گلوله ها بوده است امّا با ریخته شدن خون ها متوجه می شوند که گلوله ها واقعی هستند.

این حرکت مدنی, مردم به شهید شدن نه نفر از اقشار مختلف شهر و مجروح شدن عده ای دیگر منجر شد. گرچه این حرکت نتیجه دردناکی داشت امّا خوشه های خشم مردمی را شعله ورتر نمود و دامنه اعتراض ها روز به روز  گسترده تر شد.

لازم به ذکر است این حرکت مردمی در آن زمان با این میزان شهید و مجروح در سطح منطقه استثنا بود. مردم شهرهای همجوار دسته دسته به شیوه های مختلف برای ابراز همدردی با شهروندان سردشتی به این شهر می آمدند. مراسم فاتحه خوانی برای شهیدان که بیشتر در قالب سخنرانی شخصیت ها و بیانیه های گوناگون بود گویا چندین روز ادامه داشته است. بازتاب این حرکت در سطح استان و کشور گسترده بود.مبارزات مردم روز به روز دامنه دارتر می شد.

 شهرستان مرزی سردشت همواره آبستن رویدادهای مهم تاریخی بوده است از جمله؛ قیام« ملا خلیل»، قیام «ئه مرحمه سور»، حمله روس ها،بمباران شیمیایی و... هرکدام از این وقایع هزینه ها و پیامدهای مختص به خودش برای مردمان این دیار به همراه داشته است. هرچند واقعیت آن است که بسیاری از هزینه ها با برنامه ریزی درست و فرصت شناسی می تواستند به عنوان سرمایه تاریخی فواید پایداری هم به دنبال داشته باشند.

اکنون 40 تقریباً سال از واقعه ی تلخ 14آذر سپری شده است. بنابراین ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهیدان و مبارزان آن دوران نکات زیر جهت پر رنگ نمودن این سالیاد،روشنگری و قدردانی از خون رنگین شهیدان و تلاش های مبارزان و مقاومت شهروندان آن زمان که بسیاری از دستاوردهای کنونی چه در سطح منطقه و ملی مدیون همین مقاومت ها و مبارزه هاست پیشنهاد می گردند؛

1- در سطح شهر تنهاد نماد که جهت یاد آوری این روز به صورت ملموس موجود است. نام مدرسه شهدای 14 آذر است.

جا دارد نمادهای بیشتر درحوزه ها و به شیوه های مختلف از طرف نهادها و همچنین عموم مردم بنا نهاده شود.

2- از آن جایی که اصل حرکت به دنبال دستگیری معلمان آموزش پرورش بوده است لذا باید آموزش و پرورش بیشتر از پیش در زنده نگه داشتن این رویداد و تبیین واقعه همچنین انتقال واقعیت آن به نسلی کنونی تلاش نماید.به ویژه نقش معلمان در آگاهی بخشی و روشنگری در این زمینه باید چشم گیر باشد.

3- مسؤولان محترم قطعاً می دانند که بخش اعظم جایگاه کنونی آن مرهون مبارزه و مقاومت شهیدان و شهروندان آن زمان است لذا شرط انصاف و اخلاق این است هم به آرمان هایشان وفادار بمانند هم در زنده نگه داشتن یاد و خاطره اشان از هیچ تلاشی دریغ نورزند.

4- نهادهای فرهنگی مانند دانشگاهها،آموزش و پرورش، اداره فرهنگ و ارشاد و... هر چند متأسفانه تا کنون دراین عرصه شاهد حرکت چشم گیری از این نهادها نبوده ایم.اکنون شایسته است پس از گذشت این همه سال، با برگزاری همایش ها، سالیاد، میزگرد و ... در تبیین ، روشنگری و بازشناسی این رویداد مهم تاریخی به رسالت و نقش ارزنده خود در این زمینه بیشترعنایت نمایند.

5- رسانه ها و مراکز خبری باید در بازکاوی و انعکاس این رویداد با تهیه گزارش، دیدار و گفت و گو با شاهدان عینی و... به رسالت اطلاع رسانی حرفه ای و اخلاقی خود عمل نمایند.

6- اهل قلم در روشن نمودن ابعاد مختلف این رویداد و همچنین ثبت و ماندگاری آن در تاریخ با نوشتن و قلم نگاری های دقیق خود تلاش مضاعفی به خرج دهند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید